یکی از خصوصیات منفی که می تواند روابط دو نفر را دچار مشکل نماید خسیس بودن یکی از طرفین می باشد

خساست یک صففت ذاتی است و اکتسابی نیست و اجتماع فقط در بروز و ظهور و تشدید و یا تضعیف ان دارد

ادامه مطلب

آمد تا از عصبانیت شوهرش شکایت کند و آن یکی آمد تا از خانمش شکایت کند. فرمود: همسرم بسیار عصبانی است.
به هر دو نفرشان گفتم: عصبانیت و غضب از نعمت‌های خداوندی است به شرطی که همسران به درستی از آن‌ها استفاده کنند.
احیاناً بعضی‌ها از عدم عصبانیت همسرشان شکایت می‌کنند. جایی که می‌بایست عصبانی شود و موضع‌گیری کند این کار را انجام نداده، شکایتشان در این باب است.
سؤال اینجاست که: چه موقع برای مستحکم شدن علاقه همسرداری عصبانیت خوب است؟ و چه وقت خوب نیست؟
و چه صنف از همسران در زمینه‌ی عصبانیت و غضب میانه‌روی را انتخاب می‌کنند؟

عصبانیت را کنترل کن
ابن قیم جوزی فرموده‌اند که: «عصبانیتت را به زنجیر بردباری و صبر گره بزن، چون عصبانیت بمثابه‌ی سگی است که اگر ناپدید شد، ناپدید شده است.»
این گواه و سخن درستی است. چه بسا مردانی هستند که عصبانی و ناراحت شده‌اند و زنانشان را طلاق داده‌اند و بعد از طلاق دادن پشیمان شده‌اند و چه بسا زنانی بوده‌اند که در حین عصبانیت به شوهرهایشان گفته‌اند: مرا به خانه‌ی پدرم ببر یا مرا طلاق بده و از کرده‌شان پشیمان شده‌اند.
خانمی را می‌شناسم که گفتند: در حالیکه عصبانی بودم به شوهر گفتم طلاقم بده و حال 15 سال هست که مطلقه هستم و از کرده‌ام پشیمان هستم و ای کاش این سخن را به زبان نمی‌آورم.
به همین خاطر شایسته است که همسران روش کنترل خودشان و از همه مهمتر کنترل عصبانیتشان را یاد بگیرند.
بایستی در ارتباط همسرداری بین افرادی که مسلط بر نفس خود هستند و خودشان را بهتر کنترل می‌کنند با کسانی که جاهل و سفیه و مریض هستند فرق گذاشت و شرایط و ظروف هر کدام از زوجین را که در آن قرار دارند و با آن زندگی می‌کنند شناسایی کرد تا راحت‌تر و بهتر و رأی درست را در مورد عصبانی نشدن صادر کرد. به همین سبب امام شافعی(رح) می‌فرماید:
یخاطبنی السفیه بکل قبح
فأکره أن أکون له مجیبا
یزید سفاهة فازید حلماً
کعود زاده الإحراق طیبا
سفیه با تمام قباحت مورد خطابم قرار می‌دهد و حال آنکه من دوست ندارم جوابش بدهم.
او هرچه بیشتر سفاهت نشان می‌دهد من بیشتر حلم و بردباری به خرج می‌دهم، مثل عودی که هر چه بسوزد خوشبوتر می‌شود.
علاج عصبانیت
عصبانیت و غضب تکه آتشی است که در بین زوجین شعله‌ور می‌شود. هنگام عصبانیت و غضب چشم‌ها سرخ شده و شاهرگ گردن باد می‌کند، چون عصبانیت و غضب از شیطان و شیطان از آتش است.
پیامبر خدا(ص) به امتش سفارش کرده که: در هنگام عصبانیت حتماً وضو بگیرید، چون آب آتش را خاموش می‌کند و اگر شخصی عصبانی هنگام عصبانیت ایستاده باشد فوراً بنشیند و اگر نشسته باشد به پشت بخوابد و همچنین همدلی و همکاری و همنشینی افراد صالح تأثیر بسزای در دیگران می‌گذارد. اگر همنشین کسی یا همنشین یکی از زوجین شخصی حلیم و صبور و با اخلاق باشد، طبعاً سعی می‌کند صفات صبوری و حلیم بودن را در خود بپروراند. و در نتیجه صبور و بردبار باشد. دوست خوب تأثیر زیادی و اثربخشی را در دوستش می‌گذارد.

شما از کدام گروه هسیتد؟
افراد (زوجین) در هنگام عصبانیت به چهار گروه تقسیم می‌شوند:
1- کسانی که زود عصبانی و زور پشیمان می‌شوند.
2- کسانی که دیر عصبانی و دیر پشیمان می‌شوند.
3- کسانی که زود عصبانی و دیر پشیمان می‌شوند.
4- کسانیکه دیر عصبانی و زود پشیمان می‌شوند.

1- کسانی که زود عصبانی و زود پشیمان می‌شوند.
این گروه از افراد (زوجین) از اراده‌ی خوبی برخوردار نیستند. با یک کلمه کوچک آتشفشان شده و فوراً عصبانی شده و با کلمه‌ی دیگر فوراً منقلب و آرام می‌شوند.
این گروه در تعامل با دیگران باعث اذیت و آزار آنان می‌شوند و انسان نمی‌تواند در مقابل آنان حالت خاصی به خود بگیرد. چون اراده‌ی متزلزلی دارند و خیلی زود از کوره در می‌روند.
2- کسانی که دیر عصبانی و دیر پشیمان می‌شوند.این گروه زود عصبانی نمی‌شوند ولی اگر عصبانیت به آنان روی آورد احتمالاً‌ یک هفته یا زیادتر با طرف مقابل صحبت نمی‌کنند و قطع رابطه می‌نمایند.
از عجایب اینکه: مردی از خانمش عصبانی شده بود سه ماه با همسرش صحبت نکرد در حالیکه هر دو در یک منزل سکونت داشتند و با هم زندگی می‌کردند.
3- کسانی که زود عصبانی و دیر پشیمان می‌شوند.
این گروه بدترین گروه هستند که به‌خاطر کوچکترین چیز عصبانی می‌شوند و خیلی دیر رضایت می‌دهند و هیچ موقع تأسف و عذرخواهی را قبول نمی‌کنند. حتی اگر کسی از آنان عذرخواهی کند و از آنان پوزش بطلبد، توجهی به او نخواهند کرد.

4- کسانیکه دیر عصبانی و زود پشیمان می‌شوند.
این گروه بهترین گروه است و بردباری و صبوری و برخورد حکیمانه از صفات آنان به حساب می‌آید.
البته در طبیعت این گروه عصبانیت وجود دارد ولی هنگامی که عصبانی می‌شوند، زود عذر می‌آورند و عذر دیگران را می‌پذیرند.
احتمالاً با خودتان بیندیشید که چگونه می‌توان جزء گروه چهارم قرار گرفت.
شاید بتوان با بردباری و صبوری و حکمت و کنترل نفس و مطالعه در احادیث نبوی و استخراج صفات صالحین از لابه‌لای کتاب‌های اخلاقی و دینی و تربیتی و با تمرین‌های تلقینی و دوستی با افراد نیکو و الگو خود را در زمره‌ی این گروه قرار دارد.ژ

منبع: پایگاه اطلاع رسانی اصلاح

با چه کسی ازدواج کنیم ؟‌ چگونه همسرآینده امان را بشناسیم؟ چه شرایطی برای
همسر در نظر بگیریم ؟ در چه سنی باید ازدواج کرد؟ چه شرایطی باید داشته
باشیم تا ازدواج کنیم ؟

و هزاران سئوال از این دست را هر روزه جوانان در ذهن خود مرور می کنند و به
دنبال جواب هستند. در این یادداشت و چندین یادداشت بعدی ، سعی ما بر این
است که به این مهم بپردازیم و سئوالاتی که مبتلا به عموم هست را از منظر
روانشناسی کاربردی پاسخ دهیم.

در مورد ازدواج باید بگوئیم که : این رابطه تنها به منظور ارضای تمایلات آنی
نیست . بلکه زندگی آینده و خوشبختی زن و مرد و کودکان آنها بر اساس این
پیوند قرار گرفته است و چنانکه در بحث تربیت کودک نیز شرح دادیم یکی از
علل عمده اختلالات روانی در کودکان ، گسسته شدن رابطه خانواده و یا
اختلافات خانوادگی است.

ازدواج موفق بستگی به عوامل مختلفی دارد که خیلی از آنها را باید در دوران نامزدی
( قبل از ازدواج ) ارزیابی کرد. عوامل دیگری نیز در موفقیت زندگی زناشویی
موثر است که می توان آنها را بعد از ازدواج شناخت.

در ازدواج ، سازش دائمی و از خودگذشتگی فراوان لازم است ، ولی اگر زن و مرد
قبل از ازدواج با یکدیگر توافق بیشتری داشته باشند ، امکان سازش بعدی
بیشتر خواهد بود.

مهمترین عوامل توافق در ازدواج عبارتند از :

1 - رشد عاطفی و فکری

2 - تشابه علایق و طرز تفکر

3 - تشابه مذهبی ( مسائل عینی مذهبی مد نظر است نه کلیات )

4 - تشابه تحصیلی و طبقاتی

5 - تشابه طرز فکر نسبت به امور جنسی

6 - تشابه علاقه به زندگی و سرعت عمل در کارها

7 - رابطه با خانواده زن و شوهر

سعی ما بر این است که در این یادداشت و یادداشت های بعدی موارد هفتگانه فوق را شرح دهیم و در این یادداشت معیار اول را بحث می کنیم.

1 - رشد عاطفی و فکری

مهمترین عامل موفقیت در زندگی زناشویی ، رشد عاطفی و فکری است. البته واضح است که
درجه رشد عاطفی و فکری تنها بستگی به سن ندارد ، بلکه سن روانی ، اجتماعی
و عاطفی و سن جسمانی همه از عوامل موثر روشنفکری است. اگر این عوامل فراهم
باشد ، بهترین سن برای ازدواج 25 سالگی برای مرد و 22 سالگی برای زن است.

در این سن یک فرد عادی به اندازه کافی رشد و ثبات فکری و عاطفی دارد و امکان
تغییر ناگهانی در رفتار او کم است ، اگر چه در این سن عادات مختلف در فرد
به صورت محکمی در آمده ، ولی هنوز قابلیت تطبیق و سازش در او موجود است.
البته باید اضافه کرد که این سن را تنها از لحاظ کلی انتخاب کردیم ، بدین
معنی که خیلی ازدواجهای مقرون به خوشبختی وجود دارد که زن و مرد در موقع
ازدواج بسیار مسن تر یا جوان تر از سن مذکور بوده اند.

رشد جسمانی نیز عامل مهمی در آمادگی برای ازدواج است. اگر چه در اجتماع کنونی
ما ازدواج معمولا بعد از بلوغ صورت می گیرد ،‌ معهذا باید گفت که روان
شناسان ، زناشویی کودکان تازه بالغ را که آمادگی وارد شدن به زندگی پر
مسئولیت زناشویی را ندارد ، صلاح نمی بینند.

مسئله دیگری که از لحاظ بهداشت روانی قابل ملاحظه است اینکه آیا در ازدواج
اختلاف هوش و معلومات سبب بروز اختلافات زناشویی خواهد شد یا خیر ؟
تحقیقاتی که در این زمینه موجود است نشان می دهد که مردان تمایل دارند که
با زنان کم هوش تر از خود ازدواج کنند و اغلب زنهای خیلی با هوش مجرد می
مانند. از لحاظ خوشبختی زناشویی ، صلاح است که مرد از لحاظ هوش ، کمی برتر
از زن باشد ، زیرا محیط ما چنین اقتضاء می کند. ولی تفاوت زیادی در این
مورد نباید وجود داشته باشد‌ ، زیرا در غیر این صورت علایق و طرز تفکر
آنان با یکدیگر توافق نخواهد داشت. البته امکان دارد ازدواج موفقیت آمیزی
که در آن زن با هوش و فعالی شریک است ، وجود داشته باشد ، ولی خطرات ناشی
از آن زیاد است . در واقع هوش یک معیاری است که علایق و طرز تفکر خاصی را
تولید می کند و درصورت اختلاف هوشی زیاد انطباق و توافق طرفین به شدت کاهش
می یابد.

رشد اجتماعی رابطه نزدیکی با رشد عاطفی و فکری دارد ، زیرا شخصی که از لحاظ
اجتماعی رشد کرده است ، روابط اجتماعی را بهتر درک می کند . او می داند
چگونه با دیگران ، به خصوص خانواده و همکارانش سازش کند . او درک می کند
که انتظارات اجتماع از او چیست و تا اندازه زیادی قادر است خود را با این
توقعات تطبیق دهد. همچنین او آماده قبول مسئولیت است و نسبت به محدودیتهای
خود آگاهی دارد.

یکی از مهمترین عوامل رشد ، مقدار و چگونگی رشد عاطفی است . مثلا شخص ممکن است
سی یا چهل سال عمر کرده باشد ، ولی از لحاظ رشد عاطفی عقب مانده محسوب شود
. چنین شخصی قدرت کنترل احساسات و عواطف خود را ندارد و در نتیجه زندگی
زناشویی او مختل می شود.

شخصی که رشد عاطفی کرده است ، در مورد همسر و فرزند و دوستان و مشکلات زندگی
نظریه واقع بینانه ای دارد. او دارای فلسفه زندگی معینی است که بر اساس آن
می تواند از بحرانهای دایمی زندگی جلوگیری کند . او به پیشرفت های فعلی
خود متکی است و زیاد به گذشته خود ، هر چند هم با شکوه بوده باشد ، اتکا
ندارد. در ضمن به مطالبی از قبیل امور جنسی ،‌ عشق ، ازدواج و تربیت کودک
با روشنفکری می نگرد.

درپناه الله