1)زوج های موفق خواسته ها و انتظارات خود را به صراحت می گوید . زوج های موفق قبل از ازدواج توقعاتی که از یکدیگر دارند مطرح می کنند ؛ اگر توافق اساسی با هم ندارند( برای مثال مرد فرزند می خواد ولی خانم مخالف است )می توانند به شروع یا خاتمه ازدواج به طور جدی فکر کنند . بعد از ازدواج , زوج های موفق به طور منظم در مورد توقعات و انتظاراتشان با هم صحبت می کنند و اگر اختلافی پیش امد , ان را به زمان دیگری موکول می کنند تا همدیگر را درک کنند و به توافق برسند.

2) زوج های موفق فردیت خود را حفظ می کنند . بعد از ازدواج استقلال زوج ها کم می شود اگر افراد فرزند داشته باشند روز به روز وابستگی بیشتر می شود و گاهی افراد احساس خستگی می کنند . زوج های موفق می دانند حتی اگر به هم علاقه داشته باشند ؛ گاهی احساس خستگی می کنند . انان یکدیگر را تشویق می کنند تا همیشه «ما» نباشند و زمانی هم برای «خود» داشته باشند و به کارهای مورد علاقه خود بپردازند . بدین ترتیب فردیت خود را حفظ می کند و زندگی ؛ شاداب می شود.

3) زوج های موفق یکدیگر را مرکز توجه قرار می دهند . انان همدیگر را دست کم نمی گیرند و همیشه به فکر خوشبختی همسر خود و خانواده هستند . معمولا افراد چند سال پس از ازدواج مانند سال های اول به هم توجه نمی کنند . ولی زوج های موفق ؛ کارهای کوچک نظیر اولویت قرار دادن نیازها و کارهای همسر و کارهای بزرگ نظیر احترام و گوش کردن به حرف های هم را مدنظر قرار می هند . ازدواج دریای تغییرات است . شما اغلب فراموش می کنید همسرتان مهم است و به او توجه نمی کنید . در عوض به کار ؛ سرگرمی و دوستان اهمیت می دهید ولی زوج های موفق همدیگر را مرکز توجه قرار می دهند .

4) زوج های موفق روش های حل اختلاف را می اموزند . «جان گاتمن » روانشناس که 20 سال زندگی زوج ها را مطالعه کرده , عامل اصلی موفقیت یا شکست ازدواج را توانایی , یا عدم توانایی حل اختلاف می داند . حتی اگر همسرتان و شما کاملا با هم یکی باشید . گاهی با نظر هم موافق نیستید و این مخالفت باعث ناراحتی می شود . نباید به اعتیاد , خشونت و ... رو بیاورید اگر خواسته شما و همسرتان با هم فرق دارد باید ان را حل کنید . زوج های موفق با هم صحبت می کنند حتی اگر احساس بدی نسبت به هم دارند . انان درمورد اختلافات و مخالفت ها با هم مذاکره می کنند تا به نتیجه عادلانه برسند . انان از یکدیگر حمایت می کنند و غر نمی زنند . انان می پذیرند در مواردی عشق , برتر از پیروزی است .

5) زوج های موفق با هم رشد می کنند . مسلما فردی که امروز با او ازدواج می کنید ؛ 10 سال اینده متفاوت خواهد بود . شما هر دو تغییر می کنید . به ویژه در شرایط سخت زندگی مانند از دست دادن والدین , زوج های موفق می دانند که یکی یا هر دو در طول زندگی تغییر می کنند و قواعد عوض می شود ، پس لازم است تغییر کنید تا بتوانید روابط در حال تغییر را عوض کنید .

6) زوج های موفق برای حفظ روابط می کوشند . زوج های موفق به طور منظم وضعیت زندگی خود را بررسی کرده و با هم صحبت می کنند تا از شادی و رضایت هر دو از زندگی مشترک مطمین شوند . اگر یکی , یا هر دو شما از زندگی مشترک ناراضی هستید ؛ مشکلتان را حل کنید .

7) از مراجعه به مشاوره خجالت نکشید . زوج های موفق قبل از مراجعه به مشاور , سند طلاق را امضا نمی کنند . انان می کوشند که مشکلات را در اولین فرصت حل کنند .                      

1 خودتان را جای همسرتان بگذارید:

وسط داد و بیداد هایی که می کنید، یک لحظه خودتان را جای همسرتان بگذارید و سعی کنید تا جایی که می توانید مشکلاتش، استرس هایی که دارد و احساسات فعلی اش را درک کنید. 

2 باورهای غیر واقع بینانه را تغییر دهید:

«یک دعوا یعنی خراب کردن هر چی تا حالا ساخته ایم»، «همسرم باید همیشه مرا بفهمد چون همسرم است دیگر!»، «همسرم هیچ وقت خودش را عوض نمی کند»، «نیازهای همسرم، زمین تا آسمان با نیازهای من فرق می کند» و...  این باورها ممکن است با قیافه ای حق به جانب ته ذهن شما نشسته باشند.

کاری نداریم که کی و ازکجا آمده اند توی ذهن شما؛ ولی حاصلش این است که اگر تغییرشان ندهید، به قول لازاروس «این فکر های سمی می تواند شما را دیوانه کند» واقعیت این است که «همیشه و در همه ی روابط زناشویی، اختلاف هایی پیش می آید»، «همسران نمی توانند همیشه ذهن طرف مقابلشان را بخوانند»، «همه تا حدی تغییرپذیرند» و «افرادی که دو طرف یک رابطه طولانی مدت قرار می گیرند، معمولا نیاز های مشابه هم دارند».

3 دعوا را به شخصیت همسرتان ربط ندهید:

اگر بعد از دعوا فکر کنید که دعوا به این خاطر بوده که همسرتان اصولا خودخواه است، دیگر جایی برای صلح نمی ماند. شخصیت دعوایی ممکن است وجود داشته باشد اما غالبا رفتار همسران موقع دعوا تحت تاثیر موقعیت است. اگر بیشتر تامل کنید می بینید که «همسرتان همیشه این طور عمل نمی کند» و «با اینکه رفتارش خوب نبوده اما می دانید که به شما علاقه مند است».

4 دعوا را به قسمت های عمیق رابطه نکشانید:

 اگر همیشه توی دعوایتان به اصطلاح  «رو» دعوا کنید، در «عمق» همیشه یک وفاداری همیشگی پنهان وجود خواهد داشت. دعوایتان را به این جاها ربط ندهید.

5 احساسات تان را با صراحت بیان کنید:

 به جای اینکه بگویید «حس سینما رفتن داری؟»، بگویید «دوست دارم برم سینما». به جای اینکه از جملات «تو من را... »، از جملات «من احساس می کنم...» استفاده کنید.. 

6 درباره همسرتان کلی گویی نکنید:

اینکه بگویید «تو آدم بی ملاحظه ای هستی» چیزی را عوض نمی کند. دقیقا به همسرتان بگویید که چه چیزی باید در رفتارش تغییر کند.

 7جایگزین بگذارید:

 اینکه داد و بیداد کنید که از رنگ های صورتی  و قهوه ای و آبی و زرشکی برای پرده خانه خوشتان نمی آید، چیزی را درست نمی کند؛ به جای اینها البته اگر رنگی باقی مانده بود بگویید از کدام رنگ خوشتان می آید.

8 خوب گوش کنید:

 بله، خوب گوش نمی دهید! به قول قدما با گوش دل حرف های طرف مقابل را نمی شنوید. تا همسرتان حرف می زند در مقابلش توی ذهنتان یک جمله آماده می کنید. اینکه نشد گوش دادن! فیدبک بدهید ببینید اصلا آن جوری که شما  فهمیده اید، همسرتان حرف زده است یا نه.

9 ببخشید: 

بعضی وقت ها واقعا همسرتان مقصر بوده و اشتباه کرده است. شما بهتر است در این مواقع، لذت توفیق اجباری بخشش را بچشید.

10 تمرین «روزهای صمیمانه» را انجام دهید:

 شاید به نظرتان خنده دار باشد اما گاهی چاره ای جز این نمی ماند که یک تمرین مکانیکی انجام دهید. می توانید یک تعداد روز متوالی را مشخص کنید و در این روزها توافق کنید که هر روز حداقل 5 مورد از فهرست کارهایی که همسرتان می خواهد را انجام دهید.

البته او هم باید متقابلا کارهایی که شما می خواهید را انجام دهد. این کارها اول باید امری باشند؛ یعنی طرف را از کاری نهی نکنند، دوم باید عملیاتی باشند؛ سوم آن قدر کوچک باشند که بتوان هر روز انجامشان داد و چهارم مربوط به دعوای اخیر نباشند. باور کنید این تمرین ها معجزه می کند. امتحانش ضرر که نداره ، داره ؟؟

یکی از دوستان درخواست کرده بودند در مورد کودکان 2 یا 3 ساله مطلبی بنویسیم ضمن تشکر از پیشنهاد ایشون ؛ به طور کلی اشاراتی که مفید می دانستیم را خدمتتون ارایه دادیم اضافه بر این اگر دوستان بخواهند در مورد برخورد یا رفتار خاصی از کودکانشان توضیح داده شود ما در خدمت هستیم !

1- یک جدول مصور برای کارهای خوب و بدی که کودکانتان انجام می دهند همراه با جایزه های که دریافت یا اتخاذ می کنند ( به علت تشویق یا تنبیه) را تهیه کنید و در اتاقشان نصب کنید

2- توانایی های مناسب با سن فرزندان خود را بشناسید و به اندازه توانای هایشان از انها انتظار داشته باشید ( یک کودک سه ساله قاد نخواهد بود به تنهای بند کفش هایش را ببندد اما به راحتی می تواند کفش هایش را از جا کفشی بیاورد )

3- کارهای خوب کودکانتان را در جمع و در حضور خود او بازگو کنید

4- هنگامی که اشتباهی از کودکتان سر می زند تنها او را تنبه کنید نه این که به او اهانت کرده یا شخصیتش را خرد کنید همیشه بیاد داشته باشید « کار اشتباه فرزندان ما بد است نه خود او» (کار بدی کردی نه این که بچه بدی هستی )

5_ بچه هایتان را با کتاب خواندن اشنا کنید و کتاب خوانی را در انها درونی کنید «اگر فرزندان شما سوالاتی داشتند و شما جواب مناسبی برای او مناسب با سنش اماده نداشتید جواب اشتباه یا گمراه کننده به او ندهید از او بخواهید صبر کند وقتی که بزرگ شد در این مورد به راحتی می تواند جوابش را از کتاب ها بگیرد »

6- با کودکانتان هم بازی شوید ؛ کودکان به خودی خود از احساسات همسن و سال های خود اطلاعی ندارند نیاز به همکاری و همدردی و کمک به انان را درک نمی کند او باید این نوع مهارت ها را از بزرگتر ها بیاموزد

7_ کودکان خود را در جمع همسالان قرار دهید ؛ این امر باعث می شود که ضمن بازی با هم ارتباط برقرار کنند و بسیاری از رفتارهای اجتماعی را از یکدیگر بیاموزند

8_ کلمات و جملات را به منظور ان که فرزندانتان بامزه تر و شیرین تر به نظر می رسند را اشتباهی به او یاد ندهید مهارت صحبت کردن را در همان سن های پایین به صورت روان به انها اموزش دهید