کاش بیایم برای بی پناها سایبون باشیم

با دلای دل شکسته کمی مهربون باشیم

 
                                                    کاش بیایم به باغبونا کمی حرمت بذاریم 
                                                      احترام دلای شکسته رو نگهداریم

 
کاش به مهربونترا دین مون و ادا کنیم
سهم خوشبختی مون و وقف بزرگترا کنیم

 
                                                   کاش یه کاری بکنیم که خستگیها دربشه
                                                   مرهمی بشیم که زخم آدما بهتر بشه

 
کاش که شاخه درخت زندگی رونشکنیم
هفته ای یه بار به باغبونامون سربزنیم

 
                                                کاش که پاک کنیم تمام اشکایی که جاریه 
                                               خوب نگه داریم چیزی که واسه یادگاریه

 
کاش دس پرنده های بی پناه وبگیریم
توی آسمون بریم دامن ماه وبگیریم

 
                                            کاش با مهربونی مون غصه ها رو کم بکنیم 
                                           رشته های عشق و تا همیشه محکم بکنیم

 
کاش بشینیم پای صحبت اونا که بی کسن
اگر درد و دل کنن به آرزوشون میرسن

 
                                             کاش تو عصری که همش سنگیه وآهنیه
                                             بگیم از چیزهایی که خوب ولی رفتنیه

 
کاش هنوز دیر نشده قدر هم و خوب بدونیم
نکنه دیر بشه تا ابد پشیمون بمونیم

 
                                              کاش که این یه جمله هیچ موقع ز یادمون نره
                                             آدمی  چه  خوب  باشه  چه  بد  باشه مسافره 

این وبلاگ قرار نبوده با مضمون شعری اپ بشه اما دلم نیومد لذت خوندن این شعر رو با شما سهیم نشم !

جا داره از دوستان هم وبلاگی عزیزم بابت این قانون شکنی عذر خواهی کنم !