درود و سلام دوست محترم

به عقيده من هر فردي به همان اندازه كه آگاهي و شناخت دارد و به اندازه ي دانسته هايش در زندگي تصميم مي گيرد. نمي توان در مورد كسي حتي خودمان قضاوت و داوري كنيم اما مي توان مشاهدات را بيان نمود. پس مقصري و جود ندارد. اينها همه تجربه هاي زندگي است كه براي هر كدامشان بهايي را مي بايست پرداخت نمود. (تجربه تنها معلمي است كه اول امتحان مي گيرد بعد درس مي دهد.)

خانواده ي نگين مسلما بهترين ها را براي خوشبختي دخترشان مي خواستند اما نسبت به احساسات او بي توجهي كردند.

و نگين با احترام به خانواده اش بر خلاف ميل باطنيش رفتار نمود. نگين فكر مي كرد با ازدواج با سعيد مي تواند زندگي دوباره اي را شروع كند. خوب بود به خودش فرصت بيشتري مي داد همين طور سعيد تا قبل از ازدواج زمان بيشتري را براي شناخت متقابل يكديگر و احساساتشان فراهم آورند و صادقانه در اين رابطه گفتگو مي نمودند.

اما همانطور كه گفتم اينها همه تجربه هاي زندگي است و بآساني بدست نمي آيند. (هر قدر يك توپ محكتر به زمين برخورد كند بالاتر مي رود.) در اين ميان بهتر است كه هر كسي كه در اين وصلت نقشي داشته است از طريق تجربه هاي كسب كرده در نهايت آرامش و مثبت انديشي لااقل با خودش روراست و صادقانه باشد و به بهتر شدن اوضاع كمك كند.

- خانواده ي نگين اين فرصت را به دخترشان بدهند تا خودش براي زندگيش تصميم بگيرد و همواره پشتيبان او باشند.

- نگين شانس خوبي داشته كه فرزندي در اين شرايط متولد نشده است. در اين فرصت كه همسرش در كنارش نيست به خودش فرصت بدهد تا خودش را بهتر بشناسد و با ايده آلهايش شناخت پيدا كند و بداند چه مي خواهد قبل از آنكه عجولانه تصميم بگيرد.

- سعيد هم در اين رابطه چاره اي ندارد تا در نهايت بزرگوارانه به انتخاب نگين احترام بگذارد.

اين زياده گوييها نگاه من بود براي حل اين مورد.

در ضمن سپاس از حضورتان و ديدگاه شيوايتان.